Rodzic dla dziecka jest całym światem i nie ma wyjątków od tej reguły - to prawda uniwersalna, niezależnie od tego, czy dziecko potrafi to wyrazić w sposób, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni.

W przypadku dzieci z ASD (spektrum autyzmu) bywa to jednak wyzwaniem, bowiem rodzice dość często nie odczuwają, jak bardzo dziecko jest do nich przywiązane. Sposób odbierania i okazywania emocji przez dzieci z ASD różni się od standardowych wzorców. To sprawia, że niektórzy rodzice mogą nie dostrzegać, jak ogromną wartość ma dla dziecka ich obecność.

Miłość, która nie zawsze jest oczywista

Dzieci z ASD mogą nie okazywać uczuć w sposób intuicyjnie rozumiały dla rodzica. Często zdarza się, że:

• nie szukają kontaktu wzrokowego,
• nie przytulają się,
• nie reagują na emocje rodzica,
• unikają towarzystwa,
• nie mówią „kocham cię”.

To wynika z kilku kluczowych czynników związanych z ich sposobem odbierania świata.

Jednym z nich są trudności w zakresie teorii umysłu czyli zdolności do rozumienia, że inni ludzie mają własne myśli i uczucia oraz że mogą patrzeć na świat z zupełnie innej perspektywy niż tylko logicznej i rutynowej. Dzieci mogą przez to nie zdawać sobie sprawy, że rodzice oczekują od nich określonych gestów miłości i że ich brak powoduje często ból.

Nie oznacza to jednak, że tych uczuć nie mają. Najważniejsze jest uświadomienie sobie, że miłość takiego dziecka wyglądająca inaczej, jest równie prawdziwa. Ich mowa miłości jest po prostu inna.

Często okazują przywiązanie w subtelny sposób - poprzez dzielenie się swoimi zainteresowaniami, przynoszenie ulubionej zabawki czy przyzwoleniem rodzicowi na przebywanie w ich przestrzeni. To gesty, które mają ogromną wartość, choć na pierwszy rzut oka mogą wydawać się niepozorne. Może się wydawać, że to nic nie znaczy, ale dla takiego dziecka znaczy bardzo dużo, gdyż trudno jest rozwinąć choć taką relacje a jak już jest rozwinięta, to dziecko nie potrafi sobie wyobrazić jej zerwania. Zwłaszcza przywiązania do rutyny, kiedy dziecko już jest przyzwyczajone, że obok niego znajduję się ta konkretna osoba a nie inna.

Rodzic jako klucz do rozwoju dziecka z ASD

Rodzic odgrywa fundamentalną rolę w kształtowaniu wzorców zachowania, motywacji i poczucia bezpieczeństwa dziecka. Jego zaangażowanie ma ogromne znaczenie i może przynieść następujące korzyści:

• redukcję zachowań trudnych,
• poprawę komunikacji i umiejętności społecznych,
• lepszą regulację emocji i zmniejszenie stresu,
• rozwój samodzielności,
• zwiększenie motywacji do nauki,
• wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa i akceptacji siebie.

Dzięki cierpliwości, elastyczności i odpowiednim strategiom wychowawczym rodzic może stworzyć środowisko, w którym dziecko będzie mogło rozwijać się w swoim tempie. Warto pamiętać, że konsekwencja i przewidywalność w codziennym funkcjonowaniu pomagają dziecku czuć się bezpiecznie.

Akceptacja i wzajemne zrozumienie

Odpowiednie zaangażowanie pozwala rodzicowi lepiej rozumieć swoją pociechę i budować z nią coraz silniejszą relację. Ponadto jeśli rodzic konsekwentnie trzyma się ustalonych zasad… w domu jest mniej konfliktów i napięć. Dzięki cierpliwości, dostosowanym strategiom i wsparciu, dziecko może rozwijać się w taki sposób, który najlepiej odpowiada jego unikalnym potrzebom.

Dostosowanie oczekiwań, przyjęcie perspektywy dziecka i docenienie drobnych gestów pomaga budować głęboką więź opartą na akceptacji i wzajemnym szacunku. Każdy mały krok ku sobie jest wielkim krokiem ku miłości, która - choć nie zawsze wypowiedziana - jest obecna w sercu dziecka.

Autor: Rozalia Solich

KRS 0001090736

REGON 527931800

NIP 7011192490

FUNDACJA DOBROCZYNNI

SANTANDER BANK S.A.

Nr konta:

80 1090 2590 0000 0001 5738 8332